Ik kon mijn ogen niet geloven. Aan mijn bril lag het niet.
Bovenop een metershoge toren van opgestapelde houtblokken hing een heks aan een kruis. Nee, geen levend wezen maar een pop.
Desondanks, weerzinwekkend.
Ooit bezocht ik een godshuis, ik meen dat het ergens in Leuven was, die rijkelijk voorzien was van schilderijen zoals dat wel vaker het geval is in rooms-katholieke kerken, maar dan niet van de veertien staties maar van heksenverbrandingen en -ophanging.
Het toeval wilde dat bij de ingang een gastenboek lag. Ik greep zowel mijn kans als mijn pen en schreef: ‘Gods Geest is hier wel heel ver te zoeken. In mijn beleving zou het Huis van God een plek van Licht moeten zijn, van vreugde en genade. Ik ga maar gauw naar buiten. In de mensen die ik op straat tegenkom loop ik eerder de kans het gelaat van God te aanschouwen dan hier, in deze naargeestigheid.’ Ja, met mijn naam duidelijk leesbaar eronder.
Grote kans dat het blad uit het gastenboek is verwijderd.
Zodra je de vinger op de zere plek legt heb je maar al te vaak geen recht van spreken meer. Dan ben jij de kwade genius.
Nu hing die heksenpop daar, als symbool van het kwaad. ‘Haar buik zit vol springstoffen. Het is de bedoeling dat ze wordt afgeschoten, als een raket. Lukt dat niet, dan wordt ze begraven’, lichtte een van de mannen toe die de toren enkele uren later in vuur en vlam zou zetten. ‘De winter wordt verdreven en daarmee ook het moeizame verleden.’ *)
In een Zwitsers dorp verderop geen heks hoog op de brandstapel maar enkele kerstbomen. Opgeruimd de lente in is hier het motto.
Klinkt goed, dat zonder meer.
Lekker de bezem erdoor. En dat dan niet alleen in de zin van kerstboom eruit en kamerplant erin.
Ook allerlei vastgeroeste overtuigingen kunnen een stevige voorjaarsbeurt best gebruiken.
Ik droom ervan al die kruisbeelden langs ’s Heren wegen deels te vervangen door metershoge paaseieren. Niet steeds die herinnering aan het lijden maar veel meer de nadruk op nieuw leven, nieuwe kansen, zonder dat een ander daarvoor hoeft te boeten, te hangen, te branden.
Ik denk zomaar dat het veel problemen oplost.
*)’Funkensonntag’ is een 150-jaar oude traditie die voorkomt in Zwitserland, Oostenrijk en Lichtenstein.
Kopfoto: © Julius Schnorr von Carolsfeld via Wikimedia
