21 jaar en 8 maanden oud is ze, de PH-BFU ‘Beijing’. Tegenwoordig is dat best oud voor een vliegtuig. Er zijn er die op jongere leeftijd met pensioen worden gestuurd. Zo heet dat in de luchtvaartwereld als een vliegtuig richting sloop gaat. Ik stel me bij een dergelijk pensioen iets anders voor. Een plekje in een museum of in de tuin voor een hotel.
Dagen voordat de PH-BFU haar allerlaatste vlucht ooit maakt, besteden haar fans er op Facebook al volop aandacht aan. Er verschijnen foto’s van haar in de hangar waar ze gereed wordt gemaakt voor haar uitfasering.
‘Ze is al ontdaan van het KLM-logo en de naam Beijing’, staat erbij. ‘De mooie Queen op Goede Vrijdag, lijdenstijd’, reageert een fan.
Een ander vraagt: ‘Zijn de logo’s aparte decals die ze eraf peuteren, bijvoorbeeld met een föhn?’
Vet lachende smiley erachter. Persoon in kwestie gaat verder met de vraag of het gewoon schilderwerk betreft. Het laat zich raden: het antwoord daarop is ‘Ja’. De opmerking dat zonder die logo’s niemand meer kan zien dat het een KLM-vliegtuig was krijgt veel duimpjes.
Een andere vraag behelst een wissel van motoren en andere bruikbare onderdelen ten behoeve van de Jumbo’s die nog wat langer in de vaart blijven. ‘Correct’, antwoordt een van de mannen die bij het onderhoud van de blauwe 747’s is betrokken. ‘Als je goed kijkt zie je dat motor 4 is verwijderd.’
Souvenirjagers melden zich ook. Belangstelling is er voor panelen en de IFE.
Resten vragen over waar het heen gaat met haar en welke datum is gepland voor de vlucht naar haar final destination. ‘Ik weet dat de vorige kisten die naar Teruel zijn gevlogen daar in volledige livery zijn aangekomen’, meldt een weetal. Ach tja, zeg zo is het en het is gelijk anders. Luttele minuten daarna meldt een KLM-medewerker dat de machine op 6 mei naar Teruel gaat.
Een sterveling betreurt het dat AELS haar niet ‘neemt voor op Twente vliegveld’. Nadere toelichting ontbreekt.
Een dag of wat later is er een foto gepost van de BFU met een geheel witte staart.
‘Al bekend wat ermee gaat gebeuren?’, vraagt iemand aan wie kennelijk de voorgaande discussie is ontgaan.
‘Enkele reis Teruel’, luidt opnieuw het enige juiste antwoord.
‘Maandag toch?’, vraagt een ander om bevestiging. ‘Ze zijn nog bezig met het wisselen van motor 2’, volgt een antwoord. Eronder een foto ter bevestiging. De vraag naar het waarom is het gevolg. Een reaguurder geeft zijn veronderstelling prijs: ‘Er worden volgens mij motoren op gezet met minder arbeidsuren.’ E
en fan voor wie de 747 niet stuk kan stelt: ‘Ze kunnen haar uitkleden, omkleden, strippen maar ze blijft altijd een KLM-Queen!!!’
Een reactie op de witte staart blijft niet uit: ‘Je blijft van tien kilometer afstand zien dat het een KLM-Boeing 747 is. Maak hem dan helemaal wit.’
Op een uiting van ongeloof omdat KLM de 747-8 niet heeft gekocht, volgt een post met de afbeelding van dit type vliegtuig in een geheel nieuw ontwerp van de blauwe jas. Een discussie volgt over het wel of niet lelijk zijn van de ‘dolphin smile’ waarvan KLM haar toestellen sinds 2014 voorziet. In de constatering dat smaken verschillen vinden de partijen elkaar.
In het Engels wordt begrip getoond voor de keus van KLM om niet voor het laatste type 747 te gaan: ‘Very understandable from a financial point of view.’
Alras volgt een weerwoord: ‘Ik zie de Triple en de Dreamliner nog niet zo oud worden als deze magische dames.’ De opmerking ontbreekt dat er Triples rondvliegen die ouder zijn dan de BFU nu, maar dat het afwachten is of de BFB die ruim 29 jaar trouwe diensten bewees, door de rivalen wordt ingehaald.
Een geinponem vestigt de aandacht weer op de foto van de BFU. ‘Zo te zien is zij het BEU’, schrijft hij. Door de weerspiegeling van een van de lampen in de hangar lijkt het er met enige fantasie op dat de BFU inmiddels is voorzien van de registratie BEU. Een andere lolbroek heeft BYE op de staart gephotoshopt.
Het bye bye for ever volgt uiteindelijk niet op 6 maar op 7 mei. Het is een grijze ochtend als ik mijn auto start om de Jumbo Jet uit te zwaaien. De met mij bevriende fotograaf is er al als ik op de afgesproken plek aankom. In de verte is de BFU met haar witte staart te zien. Iets dichterbij staat de aan de ketting gelegde Boeing 777-300 van Jet Airways. Twee sneue schapen bij elkaar.
We hoeven niet lang te wachten eer we de beacon lights van de 747 zien oplichten. Een voor een worden de motoren gestart. Motor 3 doet dat niet zonder achterlating van een flinke rookwolk. Voor ons is het afwachten of de Jumbo vanaf de Oostbaan of de Aalsmeerbaan het luchtruim kiest. Omdat het vliegtuig zonder lading vrij snel los zal komen hopen we op de Oostbaan. Het wordt de Aalsmeerbaan. Toch boffen we. De camera vangt het moment van rotatie exact.
Sneller dan gebruikelijk maar statig als immer kiest de BFU het hemelruim. Van haar nog altijd blauwe jas is algauw niets meer te zien naar gelang ze hoger en hoger klimt. Haar bijna zwarte silhouet tekent zich steeds kleiner wordend af tegen het donkergrijze zwerk. En dan verdwijnt ze in de wolken. Voor altijd uit het beeld van haar thuishaven.
Terwijl we teruglopen naar onze auto’s stijgt de ene Boeing 737-lookalike na de andere op. ‘Pijpjes’ in de ogen een stewardess die ik onlangs interviewde. Ik denk aan een opmerking die eerder op Facebook voorbijkwam bij een update van de uitfaseringslijst van de blauwe Jumbo’s. Persoon in kwestie stelde dat het tijd was die ouwe meuk met rust te laten en op te ruimen voordat ze uit de lucht gaan vallen. Hij adviseerde af en toe naar een museum te gaan om te gaan kijken en herinnerde eraan dat we ook niet meer in T-Fords rondrijden.
Deels ben ik het met de man eens. De tijd vliegt en als de dag zou blijven dralen bij gister vlogen we nu nog steeds in de DC-3. Sterker nog, dan vlogen we helemaal niet. De tijd gaat door en zij vliegt met steeds schonere, zuinigere en stillere vliegtuigen. Logisch dat een maatschappij als KLM daarin meegaat. Maar het is onzin te stellen dat de oudjes onder de vliegtuigen moeten worden opgeruimd voordat ze uit de lucht vallen. Immers, als een vliegtuig een D-check krijgt, is het weer als nieuw, al blijft het wel een oud vliegtuig. Dat goed onderhouden ‘ouwe meuk’ niet uit de lucht hoeft te vallen zie je bijvoorbeeld aan de vloot van FedEx of, dichter bij huis aan de beide KDC-10’s van de Koninklijke Luchtmacht. Helaas heeft de geschiedenis zeer recent ook uitgewezen dat nagelnieuwe vliegtuigen uit de lucht kunnen vallen. Daarom staat de Boeing 737 MAX nu wereldwijd al twee maanden aan de grond.
Tien van de 22 blauwe 747’s waarin passagiers kunnen reizen resten er nu nog. Eind dit jaar staat de 29-jarige PH-BFG ‘Guayaquil’ op de agenda om te worden uitgefaseerd. Benieuwd of we dan ook maar met z’n tweeën langs de baan staan om haar uit te zwaaien.
© Kopfoto: Michel van de Mheen
