Alle kinderen moeten kunnen sporten. Want zeg nu zelf: sporten is gezond, sport zorgt voor aansluiting met anderen en met sporten leren de kids spelenderwijs belangrijke sociale vaardigheden.
Nu is het zo dat lang niet alle kinderen in ons welvarende landje gelijke kansen hebben om zich aan te sluiten bij een sportvereniging. Hun ouders hebben daar het geld niet voor. Daarom is het Jeugdfonds Sport & Cultuur opgericht dat in een dergelijk geval de contributie betaalt. Kinderen die in armoede opgroeien krijgen zo toch de kans om te sporten.
In de Amsterdamse wijk IJburg kennen ze de slogan ook dat alle kinderen moeten kunnen sporten. Alleen betreft het hier geen kinderen met ouders die elke euro meermaals moeten omdraaien alvorens hem uit te geven. Nee, hier dweept een groepje ouders van voetballende en hockeyende koters met deze slogan. Als alibi om een steeds groter wordend deel van het Diemerpark op te offeren aan sportvelden.
Bij sport denk ik – om maar wat te noemen – aan schaatsen, skeeleren, wielrennen, tennis, volleybal, roeien, zwemmen, bowlen, hardlopen, paardrijden. En ja, ook aan voetbal en hockey. Maar deze ouders denken als het om sport gaat uitsluitend aan voetbal en hockey.
Al jaren hebben ze mot met liefhebbers van het Diemerpark. Terwijl de Gemeente Amsterdam in de Structuurvisie Amsterdam 2040 in relatie met dit park spreekt over een natuurgebied van het groentype ruigtegebied/struinnatuur, brengen deze ouders graag in herinnering dat het een gifbelt betreft.
Het is waar dat in de zestiger jaren zo’n twintig procent van het huidige Diemerpark met toestemming van de overheid gebruikt werd als stort- en verbrandingsplaats voor giftig en chemisch afval.
Op 28 november 1972 vond er de laatste verbranding plaats. Daarna werd de brandplaats afgedekt met een laag vliegas. Nadien ging de natuur er ongestoord haar gang. Resultaat? Een uniek ruig gebied met een hoge natuurwaarde. Ecologen telden er meer dan tweehonderd plantensoorten, waaronder zeer zeldzame. Naast vossen, vleermuizen, hermelijnen, reeën en de zeldzame ringslang werden er 236 vogelsoorten waargenomen.
Nee, dit verzin ik niet, dit bericht de Gemeente Amsterdam helemaal zelf over de ontstaansgeschiedenis van het Diemerpark.
Maar de geliefde Nederlandse hoofdstad wilde uitbreiden. Met een besluit tot sanering tot gevolg. Denk nu niet dat de chemische troep werd opgeruimd. Nee, de hele bende werd tussen 1998 en 2001 ingepakt in een soort reuzen schoenendoos. Wanden van cementbentoniet en een deksel van trisoplast. Daarna was het een kwestie van zand erover. En de natuur een beetje helpen.
Herstel van de oude kwaliteiten vond plaats met behulp van een inzaai- en beplantingsplan. Het slaagde wonderwel. De dieren konden nu echt gedijen. Want voor deze ingreep zijn er ook wel verminkte beesten gesignaleerd, met maar één oog of met drie poten, zo vertelde Bert Hermarij mij toen ik hem voor het blad IJopener interviewde. Hermarij groeide op onder de gitzwarte rookwolken die het verbranden van het giftig en chemisch goedje verspreidde.
Vandaag de dag geldt het Diemerpark als een gebied dat voor Amsterdam zeer bijzondere planten- en diersoorten bevat. Desondanks beschouwen de voor hun hockeyende en voetballende kroost opkomende ouders de aanwezige fauna als een zooi zieke konijnen. Welbeschouwd net zo’n zwaktebod als wanneer ik domweg voetbal afdoe als trappen tegen een met lucht gevuld stukje leer en hockey als het erop los rammen met een stuk hout of kunststof tegen een bolvormig stukje pvc.
Op de een of andere manier heb ik enorm te doen met die IJburgse voetballende en hockeyende kids. Want je zult maar ouders hebben die je willen laten sporten tussen de zieke konijnen op een gifbelt!
En als die ouders hun broedjes geruststellen met het praatje dat ze dit alleen maar zeggen om meer sportvelden mogelijk te maken zodat hun jongere broertje of zusje ook naar de voetbal of de hockey kan, dan zal bij die broedjes toch enige twijfel ontstaan. Wat moeten ze nog voor waar aannemen? Zijn hun ouders eigenlijk wel te vertrouwen? Sinterklaas bestond ook al niet!
Frans van Vliet, lid van de stadsdeelcommissie Amsterdam Oost – IJburg/Zeeburgereiland namens de VVD, maakt zich sterk voor al die voetballende en hockeyende toekomstige Cruijffies en Paumens.
Een van de dingen die hij de komende vier jaar wil bereiken is het verkorten van de wachtlijsten voor voetbal en hockey. Daarom ‘moeten er meer sportvelden in het Diemerpark komen en wel op de plaats waar de natuurwaarde niet zo hoog is’.
Sinds de meest recente uitbreiding met vier plastic velden (twee grote en twee kleine), de komst van felle LED-sportverlichting en 42 parkeerplaatsen, zijn putter, matkop, roodborsttapuit en snor niet meer als broedvogel gesignaleerd en de aantallen blauwborsten, rietzangers, zanglijsters en grasmussen zijn gehalveerd.
‘Ik heb die beesten daar nog nooit gezien of gehoord’, roeptoetert een van de voorstanders van verdere plastificering van het park.
Die man heeft er typisch geen oog en oor voor. Laat staan hart.
Van Vliet wil er nog eens vier velden bij. Niks zich houden aan de uitkomst van de gesprekken die door de Gemeente Amsterdam aan de hand van de zogenaamde consent-methode zijn gevoerd met de betrokken IJburgers.
Die voetballende en hockeyende lieverds, daar kan alles voor wijken.
Maar bij de ontwikkeling van IJburg fase 2 zouden toch zo nodig extra sportvoorzieningen worden gebouwd voor de eerste fase?
Vergeet het maar.
In de plannen voor het Centrumeiland, Strandeiland en Buiteneiland zijn te weinig sportvelden opgenomen. Laat staan dat er voorzien is in enige compensatie voor het tekort in de eerste fase. Ook op het Zeeburgereiland zijn te weinig sportvoorzieningen gepland.
Van Vliet relativeert de impact voor het Diemerpark. Het gaat slechts om negen hectare, betoogt hij.
Vergeet het maar.
De LED-sportverlichting bestrijkt een veel groter gebied. En als Van Vliet zijn zin krijgt komen er ook nog eens een groot aantal parkeerplaatsen bij. Daarvoor heeft hij een gedeelte van de zogenaamde A(msterdam)R(ijn)K(anaal)-zone op het oog. Een gebied dat deel uitmaakt van de ecologische hoofdstructuur.
Met zijn inzet slaagt Van Vliet er wel in om aan de letters VVD een extra betekenis te geven. Verkwanseling Van Diemerpark.
Ach, voetbal en hockey: het moet wat kosten. Omdat alle kinderen moeten kunnen sporten. Dat alle kinderen ook nog van de natuur moeten kunnen genieten is een heel ander verhaal.
Een verhaal waarin, als het zo doorgaat, steeds minder dieren voorkomen als we de natuur niet een beetje helpen.
Kopfoto: © Leen Pauwels
